סדום און עמורה. פיר טשיקס מיט גרויס ציץ און פיר מענטשן מיט שווער האָן. נו, ווי נישט צו האָבן אַ ווילד גרופּע געשלעכט מיט אַלע וואָס גייט מיט אים. מײדלעך זויגן פלײסלעך די האָן פון זײערע פּאַרטנערס, און זײ, פֿאַרקערט, באַרען זײ אין אַלע שפּאַלטן. דערנאָך עס איז צייט צו באַשטימען פּאַרטנערס. און אַלץ גייט ווייטער. אין די ענדיקן שורה, די בעאַוטיעס באַקומען אַ פרייז אין די פאָרעם פון קום אויף זייער פנימער און אין זייער מויל.
עס נעמט בקיעס און שטאַרק הענט צו אַרבעטן אַ פייגעלע ווי אַז. אַלע אירע בונס רופן פֿאַר זייער נוצן. עס איז אַ פּלאַץ פון טשאַרמז וואָס איר ווילן ניט בלויז צו זען אָבער אויך צו פאַרבינדן. אבער די מאסעור האט גלייך פארשטאנען וואס זי דארף פון אים, ווען די בלאנדע איז אריינגעקומען צו דער אפמאך מיט נאקעטע ציץ. אזוי איז דאס געגאנגען שנעלער. װי עס זאָל זײן, האָט מען אַרײַנגעטאָן די כלבה אין װיגעלע. יא, און זי פּעלץ זיכער אין דעם שטעלע. אבער זי האט ארויפגעלײגט איר מויל מיט כוונה. זיירע איז אַ באַקאַנטע מייַכל פֿאַר איר.
ליב, איך ווארט אויף דיר. מם-הממ.